Sauna kelo we Wrocławskim Parku Wodnym
Jest to specjalny typ sauny budowany z drewnianych bali z drzewa kelo najczęściej w formie wolno stojącego na powietrzu domku.
Sauna swym wyglądem przypomina typową starą fińską saunę dymną. Wnętrze współczesnej sauny kelo mimo nawiązań do tej tradycyjnej ma jednak charakter bardziej komfortowy. Z reguły jest to sauna nagrzewana piecem elektrycznym z kamieniami polewanymi wodą.
Drewno kelo używane do budowy tego typu sauny to nawet 400-letnie pnie, najczęściej sosnowe. Pochodzą one z lasów strefy klimatu od umiarkowanego chłodnego do podbiegunowego, zwykle z Finlandii i Rosji. Drewno ma barwę lekko czerwoną, a im dalej na północ drzewo rośnie tym drewno zyskuje ciemniejszy odcień.
Ze względu na powolny wzrost w trudnych warunkach atmosferycznych drewno posiada bardzo cienkie roczne słoje, a tym samym charakteryzuje się dużą twardością. Drzewo po osiągnięciu stosownego wieku obumiera i wysycha "na stojąco". Spadająca z drzewa kora odsłania pień o charakterystycznej cennej srebrnoszarej barwie.
Obumarłe drzewa wycina się zwykle zimą. Dzięki temu, wykorzystując leżący śnieg, w trakcie przeciągania pni po podłożu minimalizuje się ewentualne uszkodzenia ich powierzchni. Po wycince pnie są dodatkowo suszone w specjalnych komorach w temperaturze 180 - 250°C. Takie drewno charakteryzuje się dużą trwałością i odpornością na trudne warunki atmosferyczne, nie kurczy się i nie odkształca, a ponadto wydziela silny sosnowy zapach.
"Réidener Schwemm" (Redange, Luxemburg)
"AQUAtoll" (Neckarsulm, Niemcy)
"Vita Classica Therme" (Bad Krozingen, Niemcy)
"Aquapalace" (Praga, Czechy)
