Informacje związane z uzdrowiskowym charakterem Świeradowa-Zdroju pochodzą z roku 1572. Wtedy to lekarz Leonard Thurneyssen wspomina w swoich księgach o tutejszych wodach mineralnych. Woda została przebadana przez komisję lekarską w 1739 roku.
Po przyłączeniu do Prus, w roku 1754 postawiono dach nad źródłem, a w jego bezpośrednim sąsiedztwie schronisko dla pilnującego źródeł leśnika. Z inicjatywy Schaffgotschów powstał pierwszy dom zdrojowy, a ówczesna wieś zaczęła rozwijać się w oparciu o źródła mineralne. Rok 1768 uważany jest za początek zorganizowanej działalności uzdrowiskowej.
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
Położenie Świeradowa-Zdroju w sąsiedztwie wielkich kompleksów leśnych na zboczach górskich daje klimat bodźcowy o znacznej aktywności biologicznej. Jest to klimat szczególny, leczniczy. Wpływają na to m.in. wysokość nad poziomem morza, góry, las oraz opary tutejszych wód mineralnych.
Klimat najbliżej okolicy Świeradowa-Zdroju jest najchłodniejszy i najwilgotniejszy w całych Sudetach, a więc ostry i hartujący, zaś na Pogórzu Izerskim łagodny i ciepły. Średnia roczna temperatura wynosi 6,8 ºC, natomiast średnia wieloletnia suma opadów wynosi 1175 mm. Średnia roczna liczba dni z opadem 203, jest o 20 dni większa od dopuszczalnych dla uzdrowiska.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych:
W 1783 r. odkryto źródła nazwane imieniem "Wiktorii", ale nie eksploatowano ich. Na początku XIX w., zaczęły powstawać tu małe zakłady lecznicze. Na ich potrzeby ujęto w 1816 r. wypływy wód. W 1826 wybudowano łazienki, a miejscowość zaczęła się rozwijać. Pierwszy dom zdrojowy powstał w roku 1860, a obecny wybudowano w roku 1910. W 1927 r. wykonano odwiert "Jan" zaprzestając eksploatacji źródeł "Wiktorii".
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
Działanie wód powoduje tzw. efekt zewnętrzny przyczyniający się do rozszerzenia naczyń skórnych oraz efekt wewnętrzny powodujący zmniejszenie napięcia mięśniowego, uspokojenie, spadek ciśnienia tętniczego i zwolnienie akcji serca.
Picie wód mineralnych powoduje zwiększenie wydzielania kwasów żołądkowych, pobudzenie przewodu pokarmowego, obniżenie poziomu cukru w surowicy.
Radon wpływa korzystnie na przemiany komórkowe, procesy enzymatyczne, wzmacnia naczynia krwionośne, tkankę nerwową, obniża ciśnienie tętnicze. Woda radonowa jest znakomita w rehabilitacji chorób narządów ruchu, zarówno tych pourazowych jak i reumatycznych. Zmniejsza się bolesność i ograniczenie ruchu w stawach, a zwiększa się siła mięśni. Gaz ma również korzystne zastosowanie w kuracji niektórych chorób przemiany materii i chorób tarczycy.
Kąpiel radoczynna przyspiesza odrastanie uszkodzonych włókien nerwowych, a także likwiduje procesy zapalne.
Klimat leczniczy, bodźcowy o znacznej aktywności biologicznej. Wpływają na to m.in. wysokość nad poziom morza, góry, las oraz opary tutejszych wód mineralnych.
Pomiary usłonecznienia dokonywano opierając się na danych z Jeleniej Góry. Średnie roczne usłonecznienie na omawianym terenie wynosi 1465 godzin, maksimum przypada na miesiące od maja do sierpnia, osiągając od około 160 do 185 godzin w miesiącu, a minimum wynoszące poniżej 50 godzin notuje się w grudniu.
Średnia wieloletnia suma opadów w Czerniawie-Zdroju wynosi 1075 mm. W przebiegu rocznym największe sumy miesięczne opadów przypadają od czerwca do sierpnia.
Powietrze, gleba i woda w Czerniawie-Zdroju przesycone są szlachetnym i unikalnym gazem radonem.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych: