Po powstaniu Zalewu Solińskiego, po roku 1968, na utworzonym półwyspie położonym po wschodniej stronie Polańczyka zaczęto budować domy wczasowe i sanatoria. W latach 1972 - 1973 wykonano odwierty IG-1 i IG-2 na głębokość 710 - 1144 m uzyskując dostęp do wód mineralnych. Niebawem, w roku 1974, rozpoczęto lecznictwo sanatoryjne.
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1999 roku.
Uzdrowisko położone jest w Beskidach Wschodnich w mezoregionie Bieszczady Zachodnie, nad Solinką, która wpadając do Sanu tworzy z nim Jezioro Solińskie.
W skład obszaru Uzdrowiska Polańczyk wchodzą: Polańczyk-Zdrój (jednostka pomocnicza Gminy), Osiedle Panorama, Osiedle Na Górce, Sołectwo Polańczyk i Sołectwo Myczków.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych:
Teren obszaru Uzdrowiska objęty jest konserwatorską ochroną przyrody, tj. Wschodniobeskidzkim Obszarem Chronionego Krajobrazu.