Ju¿ od XVII wieku znane by³y w³a¶ciwo¶ci lecznicze tutejszych wód mineralnych kiedy to leczono tu choroby weneryczne. Jako miejscowo¶æ uzdrowiskowa Wapienne zaczyna intensywnie rozwijaæ siê w XIX wieku. W 1848 roku zak³ad zdrojowy posiada³ trzy wille i ³azienki o 50 wannach. Po po¿arze ³azienki odbudowano w latach 1904 - 1906. Zosta³y one zniszczone podczas I wojny ¶wiatowej i odbudowane w latach 1920 - 1924. Ponownie zniszczone w czasie II wojny ¶wiatowej wznowi³y sw± dzia³alno¶æ dopiero w 1952 roku.
Obecnie obowi±zuj±cy status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
Uzdrowisko po³o¿one jest w Beskidzie Niskim w Pa¶mie Magurskim (od strony pó³nocno-wschodniej rozci±gaj± siê pasma Magury Ma³astowskiej i Magury W±tkowskiej), w dolinie potoków: Wapnianka, Rozdzielanka i Szpakówka, w otoczeniu gór: £ysa Góra (Ma³y Ferdel), Ferdel, Mêciñska Góra i Kamienna Góra.
Obszar Uzdrowiska Wapienne obejmuje So³ectwo Wapienne oraz So³ectwo Mêcina Wielka.
Bior±c pod uwagê oddzia³ywanie warunków atmosferycznych na organizm cz³owieka okres najdogodniejszy do klimatoterapii trwa od pocz±tku kwietnia do po³owy czerwca i od pocz±tku wrze¶nia do po³owy pa¼dziernika, kiedy to zale¿nie od panuj±cych warunków mo¿na stosowaæ jedn± lub kilka form lecznictwa klimatycznego.
Uci±¿liwo¶æ warunków pogodowych latem mog± odczuwaæ osoby cierpi±ce na astmê, przewlek³e stany chorobowe górnych dróg oddechowych oraz zaburzenia kardiologiczne. W pozosta³ej czê¶ci roku warunki bioklimatyczne mog± byæ wykorzystywane do leczenia, rehabilitacji i profilaktyki osób w sile wieku o sprawnie dzia³aj±cym uk³adzie termoregulacyjnym i krwiono¶nym.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w nastêpuj±cych kierunkach leczniczych: