Już od XVII wieku znane były właściwości lecznicze tutejszych wód mineralnych kiedy to leczono tu choroby weneryczne. Jako miejscowość uzdrowiskowa Wapienne zaczyna intensywnie rozwijać się w XIX wieku. W 1848 roku zakład zdrojowy posiadał trzy wille i łazienki o 50 wannach. Po pożarze łazienki odbudowano w latach 1904 - 1906. Zostały one zniszczone podczas I wojny światowej i odbudowane w latach 1920 - 1924. Ponownie zniszczone w czasie II wojny światowej wznowiły swą działalność dopiero w 1952 roku.
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
Uzdrowisko położone jest w Beskidzie Niskim w Paśmie Magurskim (od strony północno-wschodniej rozciągają się pasma Magury Małastowskiej i Magury Wątkowskiej), w dolinie potoków: Wapnianka, Rozdzielanka i Szpakówka, w otoczeniu gór: Łysa Góra (Mały Ferdel), Ferdel, Męcińska Góra i Kamienna Góra.
Obszar Uzdrowiska Wapienne obejmuje Sołectwo Wapienne oraz Sołectwo Męcina Wielka.
Biorąc pod uwagę oddziaływanie warunków atmosferycznych na organizm człowieka okres najdogodniejszy do klimatoterapii trwa od początku kwietnia do połowy czerwca i od początku września do połowy października, kiedy to zależnie od panujących warunków można stosować jedną lub kilka form lecznictwa klimatycznego.
Uciążliwość warunków pogodowych latem mogą odczuwać osoby cierpiące na astmę, przewlekłe stany chorobowe górnych dróg oddechowych oraz zaburzenia kardiologiczne. W pozostałej części roku warunki bioklimatyczne mogą być wykorzystywane do leczenia, rehabilitacji i profilaktyki osób w sile wieku o sprawnie działającym układzie termoregulacyjnym i krwionośnym.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych: