Stara tradycja słowiańska wskazuje na to, że kąpieli pod gołym niebem zażywać można po tzw. nocy Kupały. Przypada ona w najkrótszą noc w roku, zazwyczaj 21 lub 22 czerwca. Wierzono, że na rzekach, strugach, jeziorach i stawach przed tą nocą czyhają na spragnionych lata wodne demony - wodniki, rusałki i utopce. W noc tę bawiono się wokół dużych ognisk zwanych sobótkami i puszczano wianki na wodę.
W kulturze chrześcijańskiej 24 czerwca, kiedy to przypada wspomnienie urodzin proroka Jana Chrzciciela, dokonuje się nad brzegami rzek, jezior i stawów obrzędu święcenia wody. Pogańską noc Kupały zastąpiono nocą świętojańską przypadającą z 23 na 24 czerwca. Tej nocy nadal puszcza się na rzekach wianki z polnych kwiatów i ziół, a pierwsze kąpiele mają oczyszczać i zapewniać zdrowie i powodzenie.
Abstrahując od pogańskich wierzeń, ludowej tradycji i chrześcijańskiej obrzędowości w praktyce baseny i kąpieliska otwierane są nierzadko pod koniec maja lub 1 czerwca czyli w Dzień Dziecka lub też na początku szkolnych wakacji.
| Data publikacji: 03. | 06. | 2019 |
