W 1658 roku schwytany zbójnik Sobczak zeznawał na sądzie w Wiśniczu, że jego kompani leczyli tu swoje przypadłości. Inna informacja o leczniczych właściwościach wód pochodzi z roku 1786. Ówczesny właściciel Wysowej hrabia Maciej Lanckoroński przypisywał kąpielom "czerstwość zdrowia".
W roku 1808 powstały łazienki do kąpieli w wodach mineralnych, a w roku 1814 dom mieszkalny dla kuracjuszy.
Miejscowe źródła zostały opisane w 1879 roku przez balneologa i chemika - Karola Trochanowskiego.
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
Kurort położony jest w Zewnętrznych Karpatach Zachodnich, w Beskidzie Środkowym, w południowo-zachodniej, najwyższej części Beskidu Niskiego, nad rzeką Ropą, tuż przy granicy ze Słowacją.
Obszar uzdrowiska obejmuje sołectwa: Wysowa-Zdrój (wieś Wysowa-Zdrój i wieś Blechnarka), Hańczowa i Ropki.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych:
Mimo, że źródła krynickie znane były miejscowej ludności znacznie wcześniej to dopiero w 1784 roku zainteresował się nimi urzędnik austriacki Stix von Saunbergen. W 1793 wykupił on ziemię ze źródłem. Wkrótce do wód zaczęli przyjeżdżać kuracjusze.
Dynamiczny rozwój uzdrowiska nastąpił po 1856 roku, kiedy to Krynicą zajął się ojciec polskiej balneologii - prof. Józef Dietl. W 1882 roku odkrytych było już 18 źródeł wody. W tym czasie funkcjonowały 3 hotele dla gości i 2 budynki łaziebne (każdy o stu gabinetach).
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych: