Specjalnością ośrodka są turnusy rehabilitacyjne. Obiekt położony jest na stoku Suchej Góry. Z okien roztacza się widok na Dolinę Szczawnika i zakole Popradu.
Stylowe pokoje i apartamenty w kameralnej atmosferze nad brzegiem Popradu.
Źródła wód mineralnych znane były już w XIX w. W 1878 roku, profesor chemii na Uniwersytecie Jagiellońskim Karol Olszewski dokonał pionierskich badań źródeł w okolicznych wsiach Szczawik i Jastrzębik. W 1927 roku było już czynnych w samej Muszynie siedem ujęć szczaw wapniowo-żeliazistych.
Jednak dopiero w latach 20 i 30 wieku następnego z inicjatywy burmistrza Antoniego Jurczaka i dra Seweryna Mściwujewskiego rozpoczęto działania na rzecz rozwoju uzdrowiska. W wyniku odwiertów powstały ujęcia "Antoni" i "Wanda" oraz z inicjatywy inż. Józefa Krówczyńskiego - odwierty Milusia i Piotr. Uruchomiono też łazienki do kąpieli mineralnych.
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
Muszyna leży w Beskidzie Sądeckim, pomiędzy pasmami górskimi Jaworzyny Krynickiej i Gór Leluchowskich, w dolinie rzeki Poprad i potoków Szczawnika i Muszynki. Najwyższym punktem na obszarze gminy jest szczyt Jaworzyny Krynickiej (1114 m n.p.m.).
Muszynę okalają liczne góry: Mikowa, Koziejówka, Wielki Łazek, Malnik, Zdziar.
Gmina uzdrowiskowa Muszyna obejmuje swym zakresem wsie: Andrzejówka, Dubne, Jastrzębik, Leluchów, Milik, Powroźnik, Szczawnik, Wojkowa, Złockie i Żegiestów.
Dzięki gęsto zalesionym zboczom górskim, region ten charakteryzuje się łagodnym, górskim klimatem o średniej aktywności biologicznej.
Większość wiejących tu wiatrów jest typu fenowego. Lokalną odmianą tego typu wiatru jest wiejący doliną Popradu wiatr ryterski.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych:
Mimo, że woda była już wykorzystywana przez miejscową ludność wcześniej, powstanie uzdrowiska datuje się na rok 1846. Wówczas to Jakub Ignacy Medwecki, węgier pochodzący z Muszyny, podczas poszukiwań rud żelaza dostrzegł strumień o rdzawym osadzie. Wody zostały zbadane przez profesora cesarsko-królewskiego Instytutu Technicznego w Krakowie Karola Mohra. Niebawem powstał pierwszy skromny zakład zdojowo-kąpielowy.
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych:
Mimo, że źródła krynickie znane były miejscowej ludności znacznie wcześniej to dopiero w 1784 roku zainteresował się nimi urzędnik austriacki Stix von Saunbergen. W 1793 wykupił on ziemię ze źródłem. Wkrótce do wód zaczęli przyjeżdżać kuracjusze.
Dynamiczny rozwój uzdrowiska nastąpił po 1856 roku, kiedy to Krynicą zajął się ojciec polskiej balneologii - prof. Józef Dietl. W 1882 roku odkrytych było już 18 źródeł wody. W tym czasie funkcjonowały 3 hotele dla gości i 2 budynki łaziebne (każdy o stu gabinetach).
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych:
Odkrywcą walorów wód mineralnych w Piwnicznej był, pochodzący ze Lwowa, dr Juliusz Korwin Gąsiorowski. Przebywając w 1885 roku na wakacjach w Dolinie Popradu zasmakował on w lokalnych źródłach. Wkrótce do wód zaczęli zjeżdżać kuracjusze.
W roku 1932 dokonano pierwszego odwiertu wody mineralnej. Zbudowano łazienki kąpieli mineralnych, borowinowych oraz pijalnie wód.
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
Na terenie uzdrowiska występują szczawy wodorowęglanowo-wapniowo-magnezowo-sodowo żelaziste z utworów eoceńskich–trzeciorzędu. Wody czerpane są z 9 ujęć.
Dla celów leczniczych wykorzystywane są głównie ujęcia:
Na obszarze gminy Piwniczna wody mineralne występują we wszystkich miejscowościach znajdujących się po prawej stronie Popradu (Głębokie, Kokuszka, Zawodzie w Piwnicznej, Łomnica, Wierchomla, Zubrzyk). Oto niektóre zdroje:
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych: