Z hydrogeologicznego punktu widzenia jest to woda o mineralizacji ogólnej wynoszącej co najmniej 35 g/dm3.
W balneoterapii do kąpieli solankowych stosuje się wodę naturalnie zmineralizowaną lub też wodne roztwory różnego typu soli w stężeniach do 3%. Najczęściej stosowane kąpiele zawierają w przeważającej części jony: chlorkowy Cl-, sodowy Na+ i wapniowy Ca2+ oraz jodkowy J-, bromkowy Br- i magnezowy Mg2+. Kąpiel w ciepłej solance powoduje drażnienie zakończeń nerwowych i przekrwienie naczyń skórnych co sprzyja procesowi wymiany jonowej między roztworem soli a skórą. Organizm opuszczają produkty przemiany materii takie jak mocznik, kwas moczowy i mlekowy, aceton czy kreatynina, a wchłaniane są znajdujące się w solance minerały. W zależności od składu kąpieli uzyskać można różne efekty od kosmetycznych po lecznicze. Kąpiele takie stosowane są w szczególności w chorobach reumatycznych, w zapaleniu stawów, nerwobólach, bezsenności, nerwicach, stanach wyczerpania nerwowego i chorobach skóry.
