Historia Konstancina jako uzdrowiska siêga 1897 roku. Wtedy to hrabia Witold Skórzewski oraz hrabia W³adys³aw Miel¿yñski podjêli siê budowy podwarszawskiego letniska. Przeznaczone by³o one dla warszawskiej elity kupców, fabrykantów, finansistów.
Równolegle rozwija³o siê letnisko Skolimów. Hugon Seydel (konsul honorowy Królestwa Serbii) za³o¿y³ tu park na swoim prywatnym terenie oraz wybudowa³ zak³ad przyrodoleczniczy Hugonówka, przystañ kajakow± i k±pielisko.W roku 1965 odkryto z³o¿a leczniczej solanki, a pod koniec lat siedemdziesi±tych XX wieku oddano do u¿ytku tê¿niê solankow±.
Obecnie obowi±zuj±cy status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
Miasto powsta³o w 1969 roku w wyniku administracyjnego po³±czenia miast Skolimów-Konstancin i Jeziorna oraz kilku okolicznych wsi. Integralnymi czê¶ciami miasta s± m.in. Chylice, Królewska Góra i Klarysew.
Uzdrowisko po³o¿one jest na styku Równiny Warszawskiej i Doliny ¦rodkowej Wis³y, nad rzek± Jeziork± oraz jej dop³ywami: Ma³± i Wierzbn±. Otoczone jest od po³udnia i wschodu lasami Chojnowsko-S³omczyñskimi, a od pó³nocy Lasem Kabackim.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w nastêpuj±cych kierunkach leczniczych: