Z hotelu wprost to wejścia do budynku basenów prowadzi korytarz.
W 1815 roku radca górniczy Królestwa Polskiego inżynier Becker w trakcie poszukiwania soli kamiennej odkrył we wsi źródła wód mineralnych. Niebawem zaczęto wykorzystywać właściwości lecznicze wód bogatych w związki siarki. Nieco później powstały drewniane łazienki, dom dla kuracjuszy i pijalnia wód. Rok 1837 stał się oficjalną datą powstania uzdrowiska.
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
Wieś Solec-zdrój położona jest na łagodnym wzniesieniu na skraju Wyżyny Małopolskiej i Kotliny Sandomierskiej w obrębie Niecki Nidziańskiej nad rzeką Rzoską.
Obszar uzdrowiska obejmuje powierzchnię całej gminy Solec-Zdrój, w skład której wchodzi 19 sołectw: Chinków, Kików, Kolonia Zagajów, Ludwinów, Magierów, Piasek Mały, Piestrzec, Solec-Zdrój, Strażnik, Sułkowice, Świniary, Wełnin, Włosnowice, Zagaje Kikowskie, Zagajów, Zagórzany, Zborów, Zielonki, Żuków.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych:
Pierwsza wzmianka o bogactwie tego regionu - solankach - pochodzi z roku 1252. Wówczas Bolesław Wstydliwy, książę krakowski i sandomierski, za namową swej siostry Salomei, w immunitecie skarbowym zezwolił klasztorowi Norbertanów na eksploatację miejscowej solanki.
Pierwsze badania nad buskimi solankami przeprowadzono w 1808 roku. Do zdroju zaczęli przyjeżdżać kuracjusze. W roku 1836 w sąsiedztwie źródeł, na obrzeżach Buska, otwarto zakład kąpielowy o 66 wannach. Budynek powstał według projektu wybitnego architekta Henryka Marconiego. Obok zbudowano pawilony dla kuracjuszy, założony został również park zdrojowy.
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
Woda siarczkowa jest rzadko spotykaną wodą leczniczą. Zawiera siarczki z uwalniającym się siarkowodorem oraz liczne ilości jodu, bromu, fluoru, boru i wielu innych mikroelementów, wapń, magnez i selen. Woda siarczkowa stosowana jest do kąpieli, inhalacji, kuracji pitnej, irygacji kobiecych i płukań przyzębia.
Solanka jodkowo-bromkowa to ceniona woda lecznicza o swoistych właściwościach zawierająca jod i selen. Znajduje swoje zastosowanie niektórych chorobach układu krążenia oraz układu wegetatywnego. 2,2% solanki jodkowo-bromkowej stosowanej w kuracji pitnej ma działanie przeciwmiażdżycowe. Zawartość jodu w solance sięga 5 mg/l co daje znakomite rezultaty w leczeniu deficytu jodu. Buskie wody mają działanie przeciwzapalne, przeciwreumatyczne, odtruwające i regeneracyjne. Obniżają także poziom cholesterolu, trójglicerydów, hamują agregację płytek krwi i jej krzepliwość i działają fibrynolitycznie zapobiegając miażdżycy.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych: