Tutejsze źródła odkryto podczas poszukiwań rud żelaza. W 1816 roku Józef Celiński, profesor Uniwersytetu Warszawskiego zbadał wypływające wody. Po opublikowaniu w roku 1818 zachęcających wyników badań zbudowano przy źródle łazienki i dom dla kuracjuszy. W tym czasie teren Nałęczowa należał do Małachowskich, herbu Nałęcz.
W roku 1878 nowy właściciel Nałęczowa, inżynier Michał Górski, wydzierżawił uzdrowisko spółce lekarzy, która powstała z inicjatywy dra Fortunata Nowickiego. Celem spółki było utworzenie zakładu leczniczego. Został on otwarty w 1880 roku, tę datę uznaje się też za oficjalne otwarcie uzdrowiska.
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
Nałęczów ma cechy klimatu przejściowego: umiarkowanego kontynentalnego i klimatu morskiego, jednocześnie charakteryzuje się podwyższoną wilgotnością w porównaniu z pozostałą częścią województwa lubelskiego.
Klimat regionu charakteryzuje się dużymi średnimi temperaturami powietrza (lato trwa 42 dni z optymalną dla człowieka średnią temperaturą dobową 18 - 22°C) i długim okresem wegetacji (210 – 220 dni w roku).
Położenie w obszarze o małym zachmurzeniu stwarza korzystne warunki insolacyjne. Najlepsze warunki do lecznictwa klimatycznego – helioterapii, aeroterapii, kinezyterapii łagodnej i intensywnej – panują od maja do września.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych: