Historia uzdrowiska sięga lat trzydziestych XIII wieku, kiedy to wojewoda krakowski, Teodor Gryfita upoważnił cystersów do wykorzystywania soli na potrzeby klasztoru.
Wody po raz pierwszy zbadano w 1858 roku uzyskując sensacyjne wyniki. Źródła dawały wody będące jednymi z najsilniejszych solanek jodowo-bromowych w Europie. Uzdrowisko zostało uruchomione w 1864 roku dzięki inicjatywie profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego Józefa Dietla.
Obecnie obowiązujący status uzdrowiska prawnie nadany w 1967 roku.
W kurorcie prowadzone jest leczenie uzdrowiskowe w następujących kierunkach leczniczych: