Media nierzadko donoszą o rzekomych skandalach polegających na tym, że ktoś kąpie się nago pod prysznicem. Brzmi to raczej absurdalnie, ale dorośli ludzie często tak bardzo są zbulwersowani takim widokiem, że wywierają presję aby takich praktyk zakazać. Szefowie obiektów często dla świętego spokoju ulegają i wieszają kartki zakazujące ściągania strojów kąpielowych podczas mycia. Najczęstszym rzekomym powodem takich działań są obawy o zdrowie psychiczne i moralne dzieci, które mogą zobaczyć kogoś nagiego.
Dzieci nie mają jednak genetycznie wbudowanego lęku przed nagością, to rodzice lub opiekunowie im go wmawiają. Według badań TNS OBOP na zlecenie "Polityki" 60% Polaków nie ogląda swoich małżonków nago. Skoro sami wstydzimy się własnych partnerów i nie akceptujemy ich nagości więc trudno też dziwić się, że wszczepiamy swe lęki naszym dzieciom. Specjaliści zwykle wyrażają obawy co do pokazywania się nago osobom przeciwnej płci przez młodzież w okresie dojrzewania. Z reguły prysznice w polskich obiektach są rozdzielnopłciowe więc ten argument upada.
Źródło obaw tkwi w uwarunkowaniach kulturowych. Ludzkie ciało w naszej kulturze jest tematem tabu, jest czymś czego należałoby się wstydzić i czymś co jest źródłem grzechu. Z tego samego źródła nierzadko wynika większość naszych kompleksów i zahamowań.
Umycie się pod prysznicem w miejscu publicznym jest natomiast zwykłą czynnością higieniczną i nie powinno być kojarzone z innymi czynnościami.
Często pojawia się też argument, że ktoś nie życzy sobie oglądania czyjejś nagiej pupy i że taki widok ogranicza jego wolność. Jeśli idziemy na rynek miasta, widok nagości może nas nieco zniesmaczać, ale jeśli idziemy pod prysznic, do przebieralni, czy do sauny, to musimy zaakceptować, że są to właśnie takie miejsca, gdzie można spodziewać się kogoś nagiego. Z drugiej strony nie są to miejsca służące do oglądania czy podglądania, więc ten argument jest również chybiony.
Najistotniejszym elementem tego zagadnienia, oprócz wspomnianego już podłoża kulturowego, jest niewątpliwie trudność oddzielenia nagości erotycznej od funkcjonalnej - higienicznej. Doskonale radzą sobie z tym na przykład Szwedzi, co nie oznacza, że my Polacy jesteśmy ze swoimi obawami gorsi. Powinniśmy jedynie dla lepszego własnego samopoczucia popracować nad swoimi lękami i kompleksami. Nie szukać sensacji tam, gdzie jej nie ma. Nie straszyć dzieci i nie uciekać przed ich trudnymi pytaniami, które i tak wcześniej czy później zostaną przez nie zadane.
Póki co, najlepszym rozwiązaniem w polskich warunkach byłoby tworzenie trzech stref szatniowo-prysznicowych: męskiej, żeńskiej i rodzinnej. Niestety takie rozwiązanie to rzadkość.
| Data publikacji: 03. | 08. | 2009 |
